Σάββατο 28 Απριλίου 2012

Μ’ ΕΝΑ ΚΥΜΒΑΛΟ ΑΛΑΛΑΖΟΝ


Δεν είχα σκοπό να πάρω καμιά συγκεκριμένη θέση για τις εκλογές, εκτός από αντιμνημονιακή και αντιφαστιστική. Και ενώ προτιμώ να μιλώ για θέσεις, βιοθεωρήσεις, ιδεολογίες και φιλοσοφία δεν κάθομαι να αναλύσω τα κομματικά πράγματα ιδιαίτερα.
Αυτό αλλάζει όσο αφορά τους ανθρώπους, επειδή τελικά όλα είναι συσχετισμοί μεταξύ προσώπων.
Ένα τέτοιο πρόσωπο που γνωρίζω πολύ καλά και σέβομαι προτάθηκε υποψήφιος σε συνδυασμό για τις εκλογές και κατά παρέκκλιση θα πρέπει να αναφερθώ.

Πρόκειται για τον Νίκο Τουλιάτο, πολύ γνωστό άνθρωπο της τέχνης. Οι περισσότεροι τον γνωρίζουν ως κρουστό ή πρωτοποριακό drummer. Στην πραγματικότητα, όσο αφορά την καλλιτεχνική υπόσταση του πρόκειται για μια ολοκληρωμένη εικαστική προσωπικότητα με καινοτόμα παρουσία για δεκαετίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Από μόνο του αυτό δεν φτάνει βέβαια καθώς, όπως έλεγε και ο Σωκράτης, κάποιος μπορεί να είναι άριστος και κορυφαίος στο χώρο του αλλά όσο αφορά τα κοινά  και την διαφοροποίηση του καλού από το κακό να μην έχει ιδέα. Δεν συμβαίνει ποτέ αυτό με το Νίκο.

Έχουμε περάσει άπειρο χρόνο συζητώντας για πολλά θέματα, φιλοσοφώντας πολιτικά, κοινωνικά και ηθικά. Άλλες φορές συμφωνούσαμε και άλλες διαφωνούσαμε έντονα, αλλά δεν μπορώ παρά να υπογραμμίσω τη σοβαρότητα, τη στιβαρότητα και την αυθεντικότητα του αντρός.

Γνωρίζω από πρώτο χέρι ότι δεν ζει σε κάποιο χρυσό κλουβάκι, όπως οι περισσότεροι πολιτικοί, και θεωρητικολογεί για την σκληρότητα της πραγματικότητας. Την κρίση την βίωσε, όπως οι περισσότεροι από μας, σε όλο το εύρος της, υλικό, συναισθηματικό και ηθικό. Αυτό όμως δεν τον έκανε να υποχωρήσει στις ιδέες του και στον τρόπο που αντιμετωπίζει τα πράγματα. Έμεινε ασυμβίβαστος στην ποιότητα της τέχνης του, στην μάχη του για τα πνευματικά δικαιώματα ενάντια στην ΑΕΠΙ, και αταλάντευτος μακρία από διαπλοκές πολιτικές, καλλιτεχνικές, κομματικές.

Νίκος Τουλιάτος: Ανοιχτή Επιστολή προς συναδέλφους, φίλους, συντρόφους


Κι όμως αυτό για το οποίο ξεχωρίζω τον Νίκο, και κατά συνέπεια του κάνω αυτή την παρουσίαση, είναι ένα άλλο χαρακτηριστικό που έχει και που στις μέρες μας έχει ξεχαστεί, ο αλτρουισμός. Το νοιάζεσαι για τους φίλους σου δεν είναι σημαντικό, το να νοιάζεσαι για το σύνολο όμως κάνει τη διαφορά.


Ο Νίκος Τουλιάτος είναι υποψήφιος βουλευτής του Συ.Ριζ.Α. στην Κορινθία.
Περιμένω να τον δω στη Βουλή να δίνει ρυθμό μάχης σαν κύμβαλο αλαλάζον!

Υ.Γ. Το καλλιτεχνικό του έργο είναι τεράστιο, με αποκορύφωμα την εμφατική συμμετοχή του στην Ολυμπιάδα – ποιός δεν θυμάται τις εκπληκτικές συνθέσεις με την εντυπωσιακή παρουσία κρουστών στην τελετή έναρξης και λήξης. Εγώ θα ξεχωρίσω της εμφανίσεις του που είναι πολιτισμικές ανατροπές, με τον Σούκα στο κλαρίνο να παίζει Ηπειρώτικα και πίσω ο Νίκος με την μπάντα του να αυτοσχεδιάζει.

ΒΙΟΓΡAΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ


2 σχόλια:

ο δείμος του πολίτη είπε...

Το Νίκο τον γνώρισα όταν δίδασκε στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο κι ήμουν φοιτητής σε άλλο τμήμα (Ιστορίας). Η μορφή του άσκησε μοναδική αίγλη στους αριστερούς φοιτητές (σχεδόν όλοι μας κομμουνιστές ή φίλοι του ΚΚΕ). Οι αριστερές του έμμεσες πάντα αναφορές, η καλλιτεχνική του "ιδιοτροπία" και η τζαζ λογική του, ήταν ικανές να σε κάνουν να προσέξεις αυτόν τον άνθρωπο, που πάντα έλεγε την αλήθεια όπως την αντιλαμβανόταν. Θα ήθελα να τον δω στη Βουλή, αν και δεν ψηφίζω στην περιφέρειά του.

kopria είπε...

Εξαίρετος άνθρωπος και γι' αυτό τον παρουσιάζω

Συνολικές προβολές σελίδας